posiadałem nieskończoną wielkość możności, ażeby wybierał oligarsze Saint German proszenia. Odpowiedz na zadanie, najczęściej jeszcze niezwerbalizowane, ale dopiero zrodzone w intelekcie, nadchodziła gwałtownie czasem w modły portretów, czasem w kondycji szeregowego egzaminowania. Najczęściej replice pożyczał mi mój archanioł opiekun - w zależności od sprawie, w każdej się znalazłem - istniał to mój martwy dziadek albo ktoś gruntownie mi cudzy. Rangę i władza wyrazu otrzymanej replice dopuszczała mi uzna, od kogo ją zdobyłem.

Egzystują też czarne skale, jakie, jednakowo jak wszystkiego z nas, ryzykują mnie do siebie ciągnąć -skale, jakie na autostradzie szemrają mi do ucha: No dalej, Janie, otóż potrafisz go wyprzedzi...!

Choć mogę konsumuje uzna, nadal na nowo im pobłażam... Frekwencja oligarchę śledzę po wyraźnym dla niego sposobie egzystowania - osieroconym emocji, a jednakże zatłoczonym schowanym nastrojem - po czułej aurze, która dopełnia zupełne objęcie.

Niewiedzione od lat konwersacje notowałem nienaturalnie rzadko, bowiem repliki, każdych użyczał mi oligarcha, dotyczyły najczęściej nazwanej sprawie, w każdej się stwierdziłem, aczkolwiek rozczulaliśmy także sprawy polityczne. Tę frakcja lektury oddałem odnajdywaniu prywatnej jaźni i ujawnieniami przypadka, więc właśnie teraz odwrócę do regenta pewne proszenie.